Ahmedî nin Farklı Bir Emir Süleyman Methiyesi

Divan şiirinin kurucu şairleri arasında yer alan Ahmedî’nin Türkçenin işlenmesine ve gelişmesine önemli katkıları olmuştur. Onun şiirlerinde Eski Anadolu Türkçesinin dil imla özelliklerini görmek mümkündür. Bu nedenle şiirleri, hem divan ilk örneklerinden olması, şiiri geleneğinin başlangıcının anlaşılması de anlatım özellikleriyle gelişiminin izlenebilmesi bakımından dönemine ışık tutan değerli şiirlerdir. XIV. yüzyıl şair yazarlarından Ahmedî bu yüzyılda hacimli sahibi olan şairlerden biridir. Çağdaşları içinde en çok kaside yazan şairlerdendir. Bursa için yazdığı şehir kasidelerindendir. Methiyelerinin çoğunu Emir Süleyman’a şair, mevsimleri (bahariyyât gibi) kasidelerinde işleyen olarak da kabul edilmektedir. Şairin bir başka özelliği eldeki bilgilere göre, çâr-ender-çâr gazelleri yazmış olmasıdır. özellikle birçok nazım şeklinin türünün örneklerinin aldığı divanı divanında verdiği farklı içerik nitelikteki elifba sırasına göre dizilmiş kasideleriyle dikkat çeker. Şair methiyelerini sadece biçiminde yazmamış, kimi zaman terci‘-i bent terkib-i şekillerini methiye aracı kullanmıştır. makalede, Süleyman örneği biçim, içerik, yönünden değerlendirilecektir. İncelenecek metin kullanılan olması hazâniyye taşıması rastlanan methiyelerden ayrılmaktadır. Dolayısıyla söz konusu metnin incelenip değerlendirilmesi oluşumu uygulanışına tutmasının yanı sıra methiyelerinin özelliklerinin tespitine katkı sağlayacaktır.